Hij is lid van het tun­nel­team dat de tun­nel onder Voor­scho­ten en de Vliet door boort, maar voert voor­al over­leg met de vele ande­re teams die betrok­ken zijn bij de Rijn­land­Rou­te. Even voor­stel­len: Rap­ha­ël Las­saux (25), een Belg uit Wal­lo­nië die behal­ve Frans ook Neder­lands en Engels spreekt. Geen over­bo­di­ge luxe bin­nen een pro­ject dat zes­tien nati­o­na­li­tei­ten telt.

Tij­dens zijn tech­ni­sche stu­die op de Uni­ver­si­té Catho­li­que de Lou­vain kreeg Rap­ha­ël er les over. Nu kan hij, inmid­dels afge­stu­deerd als civiel inge­ni­eur, dage­lijks zien hoe een tun­nel­boor­ma­chi­ne in de prak­tijk werkt.

“Dat is één van de aspec­ten die dit pro­ject voor mij bij­zon­der maakt. Ik vond het tij­dens mijn stu­die al inte­res­sant om te zien hoe een tun­nel­boor­ma­chi­ne werkt. En het is niet zomaar een appa­raat, hè. ‘Gaia’ is ruim hon­derd meter lang en heeft een door­sne­de van bij­na elf meter. De tech­niek erach­ter is com­plex en gea­van­ceerd. Maar wat de tun­nel­boor doet, is in één regel uit te leg­gen: ze graaft de grond weg en plaatst met­een ook de rin­gen. Ze boort de tun­nel, maar máákt hem dus ook.”

Waar bestaat jouw werk uit?

“Ik zit in het tun­nel­team en voer over­leg met de ande­re teams van het pro­ject, zoals het grond­werk­team en het team A44. Mijn taak is om ervoor te zor­gen dat de werk­zaam­he­den van de ver­schil­len­de teams goed op elkaar wor­den afge­stemd. We bren­gen in kaart waar de acti­vi­tei­ten elkaar raken en los­sen moge­lij­ke pro­ble­men van tevo­ren met elkaar op. Op die manier zit­ten we elkaar niet in de weg en kun­nen we ons werk opti­maal doen.”

Wat zijn de taken van het tunnelteam?

“We heb­ben eerst het voor­be­rei­den­de werk gedaan: de BSI gebouwd (de ben­to­niet­schei­dings­in­stal­la­tie, waar de ben­to­niet van de afge­gra­ven grond geschei­den wordt waar­na de ben­to­niet her­ge­bruikt en de grond afge­voerd wordt ‑red.), de kabels en de pijp­lei­din­gen gelegd en de schacht gereed gemaakt. Nu zit­ten we in de uit­voe­ring: gra­ven en rin­gen plaat­sen. Als de eer­ste tun­nel­buis straks klaar is, ont­man­te­len we de tun­nel­boor­ma­chi­ne en bren­gen we alles weer terug naar het start­punt. Dan boren en bou­wen we de twee­de buis. Als dat gedaan is, leg­gen we de dwars­ver­bin­din­gen aan tus­sen de twee tun­nel­bui­zen. Dat gaan we doen met een bij­zon­de­re tech­niek, waar­bij we de grond bevriezen.”

Jul­lie zijn op 5 augus­tus begon­nen met boren. Hoe was dat?

“In het begin zijn er altijd uit­da­gin­gen. Die moet je zien op te los­sen, maar dat kost wat tijd. We zijn nu drie weken ver­der en de tun­nel­boor zit inmid­dels een aar­dig eind­je onder de grond. In het begin heb­ben we bewust in een iets lager tem­po gewerkt. Zo kon­den we de mede­wer­kers trai­nen en rus­tig ken­nis laten maken met hoe alles werkt.”

Waar bestond die trai­ning uit?

“Samen­ge­vat: uit infor­ma­tie over de tun­nel en de logis­tiek en daar­naast over de vei­lig­heid. Een tun­nel is een ander soort werk­plek dan een gewo­ne bouw­plaats. Er gel­den ande­re regels. Het is belang­rijk dat alle mede­wer­kers weten wel­ke per­soon­lij­ke bescher­mings­mid­de­len ze moe­ten dra­gen, hoe het zit met de bedrijfs­hulp­ver­le­ning, wat ze moe­ten doen in geval van cala­mi­tei­ten, enzo­voort. Ver­der heb­ben we ook gron­dig aan­dacht besteed aan de skills, de vaar­dig­he­den die de mede­wer­kers nodig heb­ben voor hun spe­ci­fie­ke taken.”

Hoe groot is het tunnelteam?

“Ons team telt zes­tig men­sen, onder­ver­deeld in vier ploe­gen van vijf­tien man. We wer­ken 24/​7. Per shift zit­ten er acht tot tien collega’s op de tun­nel­boor­ma­chi­ne, de rest houdt zich aan de grond­zij­de bezig met de logis­tiek en de scheidingsinstallatie.”

Er zit­ten dus diver­se mede­wer­kers uren­lang onder de grond. Hoe doen zij dat met prak­ti­sche zaken, zoals eten en naar het toi­let gaan?

“Op de tun­nel­boor­ma­chi­ne zit­ten diver­se con­tai­ners; een­tje waar de piloot alle para­me­ters in de gaten houdt en een­tje waar gepau­zeerd en gege­ten kan wor­den. Dat gebeurt voor­al wan­neer de boor stil­staat voor dage­lijks onder­houd. Er is ook een toi­let­ca­bi­ne, en een res­cue cham­ber waar men­sen in geval van nood naar toe kun­nen vluch­ten. Daar is extra zuur­stof en voed­sel aanwezig.”

Wat vind jij zelf het leuk­ste aan dit project?

“Het is enorm groot, met aller­lei ver­schil­len­de onder­de­len zoals fly-overs, brug­gen, een tun­nel en nog veel meer. Dat vind ik heel leer­zaam. En het wer­ken met zo’n gro­te tun­nel­boor­ma­chi­ne is natuur­lijk echt bij­zon­der. Ik zit onge­veer drie jaar op dit pro­ject. Gedu­ren­de die peri­o­de woon ik in Den Haag. Een gewel­di­ge stad, die mij de kans geeft om de Neder­land­se cul­tuur goed te leren kennen.”

Waar kijk je nog naar uit?

“Eigen­lijk vind ik alle fases van dit werk leuk, maar de afbouw lijkt mij extra inte­res­sant. Dan moet de weg in de tun­nel wor­den aan­ge­legd en zijn we bezig met de dwars­ver­bin­din­gen, de aan­slui­ting op de bestaan­de infra­struc­tuur en diver­se ande­re zaken. Dan zijn er ineens heel veel teams tege­lijk bezig en wordt het gezel­lig druk in de tunnel.”