Weer een mijl­paal! Van­daag scha­kel­de het team de laat­ste vries­in­stal­la­tie uit in de tun­nel. In de afge­lo­pen 7 maan­den werk­ten vier ploe­gen tun­nel­wer­kers aan deze uit­da­gen­de klus: de bouw van de acht dwars­ver­bin­din­gen in de boor­tun­nel, zo’n 30 meter onder de grond. Voor de aan­leg is de grond rond­om de ver­bin­din­gen tot onge­veer -35º C bevro­ren. Nu ook het beton­werk van de laat­ste dwars­ver­bin­ding klaar is, kan het vrie­zen wor­den gestopt. Een gewel­di­ge pres­ta­tie, com­pli­men­ten aan het hele Comol5-team!

Vries­tech­niek

Om te zor­gen dat er tij­dens de bouw geen grond­wa­ter de tun­nel instroom­de en de grond sta­biel genoeg bleef, is de grond rond­om de ver­bin­din­gen met vrieslan­sen bevro­ren. Voor elke ver­bin­ding heb­ben we een apar­te vries­in­stal­la­tie gebruikt. Tij­dens het vrie­zen is met sen­so­ren de groot­te van het ijs­li­chaam en de optre­den­de ver­vor­min­gen van bei­de tun­nel­bui­zen nauw­keu­rig gevolgd” ver­telt pro­ject­ma­na­ger Bart van den Heij­kant van Comol5.

Bij de mees­te ver­bin­din­gen was het ijs­li­chaam na onge­veer acht weken dik genoeg om een ope­ning te maken in de tun­nel­wand. Daar­na zijn de tun­nel­wer­kers de bevro­ren grond voor­zich­tig gaan weg­gra­ven. Elke keer als ze een meter in de leng­te­rich­ting had­den ont­gra­ven, heb­ben ze de wand ver­ste­vigd met een laag spuit­be­ton. Dat is her­haald tot­dat de ande­re tun­nel­buis was bereikt. Ook hier­in is een ope­ning gemaakt. Ver­vol­gens heb­ben ze tegen het spuit­be­ton folies en wape­ning aan­ge­bracht, de beton­nen vloer gestort en daar­na met een inklap­ba­re bekis­ting ook de wan­den gestort.

Van den Heij­kant is tevre­den: “Het is een uit­da­gen­de megak­lus die door de vol­con­ti­nue ploe­gen­dien­sten veel van onze men­sen vraagt. Ik ben dan ook erg trots op hen, zeker omdat alles zon­der pro­ble­men en vol­gens plan­ning is ver­lo­pen.