De Rijn­land­Rou­te inspi­reert, soms ook op onver­wach­te wij­ze. Mari­an­ne van Vel­zen, Stads­dich­ter van Lei­den, maak­te een prach­tig gedicht over ons pro­ject en de naam van de tunnel.

We gin­gen met Mari­an­ne de bouw­plaats op, in de nog lege tun­nel draagt zij haar gedicht voor.

...

Van A naar Corbulo

Oude spo­ren open­ba­ren de geschiedenis
in deze grond. Zo geeft ze basis
aan nieu­we rou­tes en gaat niet verloren
wie hier leef­den en wat hier stond.

Hier zond men mens en materieel
van Maas naar Rijn. En kan nu
het Rijn­land leren over het verschil
tus­sen ver­voe­ren en onder­weg zijn.

Een regi­o­na­le levens­lijn laat zich op
de mil­li­me­ter nauw­ge­zet uitgraven
en open­baart een beton­nen silhouet
als onder­grond­se doorvoerhaven.

Met beperk­te offer­ga­ven in gedachten
- hoe onzicht­baar uit te rei­ken zonder
stad en dorp te laten wij­ken- ontstonden
tun­nels en water­lo­ze ontvangstgrachten.

Dagen en nach­ten boor­de en bouwde
men hier in gestaag tem­po ring na ring en
ver­ving zo aar­de door een ste­vig slakkenhuis.
Van A naar Beter wordt hier van A naar Corbulo.

Geen depot maar fly­overs die overvliegen
naar ingan­gen. Geen eilandjes
maar een bevries­tech­niek die
dwars­ver­bin­din­gen maakt. Het daglicht
wordt al vóór het ein­de van de tun­nel gevangen.
Dit is waar een weg de omge­ving raakt.

Mari­an­ne van Vel­zen, Stads­dich­ter van Leiden.