Van­af eind maart wor­den de matrix­bor­den, ven­ti­la­to­ren, camera’s, ver­lich­ting, afsluit­bo­men en ande­re tun­nel­tech­ni­sche instal­la­ties naar de Cor­bu­lo­tun­nel gebracht. Ze komen uit een fabrieks­hal in Eind­ho­ven, waar ze uit­ge­breid getest zijn. Hoe ging dat in zijn werk? En heeft het zin om dat in Eind­ho­ven te doen, als je ze bij Lei­den in een tun­nel plaatst? Test mana­ger Mai­kel Bal­ster vertelt.

Sinds 2003 is Mai­kel betrok­ken geweest bij het tes­ten en het open­stel­len van heel wat tun­nels. En het zijn niet de min­ste: onder meer de Twee­de Coen­tun­nel en de Noord­Zuid­lijn in Amster­dam, de Leid­sche Rijn­tun­nel in de A2 en twee tun­nel­bui­zen van de Betu­we­rou­te. Sinds 3 jaar is hij Test mana­ger bij de RijnlandRoute.

Wat is er pre­cies getest in Eindhoven?

“In de tun­nel komen aller­lei tech­ni­sche instal­la­ties te han­gen. Dan kun je den­ken aan matrix­bor­den, camera’s, hulp­post­kas­ten en nog veel meer. Die com­po­nen­ten wor­den alle­maal aan­ge­stuurd door com­pu­ters. Bouw­com­bi­na­tie Comol5 heeft dat geheel door de IFAT gehaald, de Inte­gra­le Fabriek Accep­ta­tie Test. Daar­bij kijk je of het geheel van com­pu­ters, soft­wa­re en com­po­nen­ten goed werkt.”

Kun je een voor­beeld geven?

“In het weg­dek van de tun­nel zit­ten sen­so­ren ver­werkt. Die sig­na­le­ren het als een voer­tuig stil komt te staan. Op dat moment moet de weg­ver­keers­lei­der van­uit de ver­keers­cen­tra­le snel kun­nen zien wat er aan de hand is. Daar­voor bedient hij met een joy­stick in de cen­tra­le een came­ra in de tun­nel. We weten van eer­de­re tun­nel­pro­jec­ten dat daar een ver­tra­ging in zit. Dus je bedient de joy­stick, maar dan duurt het even voor­dat de came­ra rea­geert. Bij het tes­ten heb­ben we beke­ken hoe groot die ver­tra­ging is. Uit­ein­de­lijk zijn we geko­men tot een klei­ne, accep­ta­be­le vertraging.”

Heb­ben jul­lie let­ter­lijk alle com­po­nen­ten getest?

“We heb­ben alleen com­po­nen­ten voor de oost-west tun­nel­buis getest. En dan niet alles, maar van alle soor­ten repre­sen­ta­tie­ve aan­tal­len. Dat je na het tes­ten weet: als dit alle­maal goed werkt, is de kans groot dat de rest het ook doet. En als je dat dan voor de oost-west tun­nel­buis test, ver­klein je het risi­co dat onder­de­len in de ande­re tun­nel­buis niet zou­den werken.”

Mooi dat alles na de tests blijkt te wer­ken in een hal in Eind­ho­ven, maar hoe weet je dan of het ook werkt in de Corbulotunnel?

“Uiter­aard test Comol5 het daar opnieuw, met de zoge­he­ten Site Accep­ta­tie Test (SAT). Maar dat hoeft dan niet meer zo uit­ge­breid. Het is dan meer een kwes­tie van kij­ken hoe alles werkt in de ech­te omge­ving. Dus als de brand­weer moet komen en de brand­slang aan­sluit op de hulp­post­kast, klopt de water­druk dan? Dat zijn din­gen die je alleen in de tun­nel zelf kan tes­ten. Maar we weten nu dat de onder­de­len van de instal­la­ties, op zich en als geheel, het doen.”

Ben je als Test mana­ger trots op het hele testproces?

“Ja. Ook omdat we met­een ande­re stap­pen gezet heb­ben. Comol5 heeft in de test­hal alle com­po­nen­ten met­een in modu­les gemon­teerd. Dat zijn con­tai­ners die we als geheel zo in de dienst­ge­bou­wen beho­rend bij de tun­nel kun­nen schui­ven. Er is daar dus veel min­der mon­ta­ge­werk. En er is, behal­ve het tes­ten van de fysie­ke com­po­nen­ten, ook een vir­tu­e­le testom­ge­ving gebouwd. Daar­mee kon­den we op de com­pu­ter in de tun­nel een cala­mi­teit naboot­sen. Dat heb­ben we ook gedaan in aan­we­zig­heid van alle betrok­ken par­tij­en, zoals de vei­lig­heids­be­amb­te, de tun­nel­be­heer­or­ga­ni­sa­tie, de weg­ver­keers­lei­ding en de hulp­dien­sten. Die krij­gen dan echt al een goe­de indruk van hoe alles werkt en eruit gaat zien. Daar waren zij heel enthou­si­ast over. Voor­al omdat de bedie­ning tij­dens die simu­la­tie tes­ten daad­wer­ke­lijk plaats vond van­uit de ver­keers­cen­tra­le in Rhoon. Want ook daar heb­ben we de ver­bin­ding al mee tot stand gebracht. Dat is ook wel iets om trots op te zijn zo vroeg in de tijd.”

Ver­der lezen?

Dit inter­view is onder­deel van een reeks inter­views over de tun­nel­tech­niek bij de Rijn­land­Rou­te. Lees alle inter­views in het boek­je ‘Ploe­gen­tijd­rit in tun­nel­tech­niek’.